. حالا حدودا ده سال از آن روز مي‌گذرد. روزي که آن مرد با رقص عربي، سامبا بازهاي قهار برزيلي را کيش و مات مي‌کرد. نام کومرتسبانک آرنا؛نه به عنوان يک زمين فوتبال که به عنوان پيست رقص زين‌الدين زيدان تا ابد در ذهن فوتبال‌دوستان باقي خواهد ماند. روزي که رقاص‌هاي ماهر برزيلي مقهور استعداد زيدان شدند و از جام جهاني 2006 کنار رفتند. آقاي «واقعا» خاص دنياي فوتبال که خروس‌ها داشتن او را مديون مربي احمق الجزاير، عبدالحميد کرمالي بودند. او بود که تشخيص داد زيدان براي بازي در تيم ملي الجزاير چندان فيزيک مناسبي ندارد و همين امر مسبب بزرگ‌ترين شادکامي فوتبالي تاريخ فرانسه شد. زيدان مرد بازي‌هاي بزرگ بود. استادو فرانس و المپيک برلين، اين را خوب مي‌دانند. او در 2 فينال جام جهاني که در اين ورزشگاه‌ها به ميدان رفته 3 بار موفق به گل‌زني شده است. شايد، تاريخي‌ترين پنالتي تاريخ فينال جام جهاني، ضربه‌چيپي بود که زيدان به تير دروازه جان‌لوييجي بوفون بزرگ کوبيد و توپ پشت خط فرود آمد. زيدان از آن دست فوتباليست‌هاييست که پرستيده مي‌شود. حتي در ورزشگاه همپدن پارک گلاسکو، قوانين فيزيک هم مقابل خداي فوتبال سجده کردند و ضربه والي زيدان